بررسی اثر عصاره گیاهی مورد (Myrtus communis) بر انگل تریکوموناس واژینالیس
##plugins.themes.bootstrap3.article.main##
چکیده
مقدمه: تریکومونیازیس، توسط انگل تک یاختهی تریکوموناس واژینالیس ایجاد میشود. با توجه به اثرات قابل توجه عصارهی مورد و عوارض کمتر نسبت به داروهای شیمیایی، این مطالعه جهت بررسی تأثیر این گیاه بر روی تریکوموناس واژینالیس انجام شد.
شیوهی مطالعه: این مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی بـود. نمونهگیري به روش آسان انجام شد و در آن بیمارانی که با نشانههاي عفونت ژنیتال، در شـهر زابل در سال 1398-1397 بـه متخصـص زنـان مراجعه کردند، وارد مطالعه شدند. از بیماران، نمونهی ترشح واژینال گرفته شد و به كمك ميكروسكوپ نوري، مورد بررسي قرار گرفت و جهت كشت از محيط دورسه بهره برده شد كه بعد از 24 تا 48 ساعت از نظر رشد تک یاخته، پیگیری گردید.
یافتهها: از مجموع نمونههای واژینال 700 زن مراجعهکننده به کلینیک زنان با علایم واژینال تریکومونیازیس در حدود 5 درصد (35 نفر ) آنها، تأیید شد. در غلظت 300 میکروگرم بر میلیلیتر از عصارهی گیاه مورد، انگل تنها در بدو کشت زنده ماند و پس از یک ساعت از بین رفت و در غلظت 600 میکروگرم بر میلیلیتر، عصارهی انگل در بدو کشت کروی و غیرفعال شده و پس از یک ساعت، کاملاً از بین رفت.
نتیجهگیری: نتایج مطالعهی حاضر نشان داد که عصارهی گیاه مورد در غلظتهای 300 و 600 میکروگرم، فعالیت ضد تریکومونایی امیدوارکنندهای دارند. با این وجود، آزمایشات بالینی برای تأیید بیشتر اثربخشی و ایمنی استفاده از این گیاه لازم است.
کلمات کلیدی: تریکوموناس واژینالیس، گیاه مورد، تریکومونیازیس
##plugins.themes.bootstrap3.article.details##
مراجع
2. World Health Organization. Global prevalence and incidence of selected curable sexually transmitted infections: overviews and estimates. Geneva, Switzerland: World Health Organization; 2001.
3. Poole DN, McClelland RS. Global epidemiology of Trichomonas vaginalis. Sex Transm Infect 2013; 89(6): 418-22.
4. Sparling PF, Swartz MN, Musher DM, Healy BP. Clinical manifestations of syphilis. Sexually Transmitted Diseases 2008; 4: 661-84.
5. Lacy CF, Armstrong LL, Goldman MP, Lance LL. Drug information handbook with international trade names index. Hudson, Ohio: Lexi-Comp Inc; 2007.
6. Ginocchio CC, Chapin K, Smith JS, Aslanzadeh J, Snook J, Hill CS, et al. Prevalence of Trichomonas vaginalis and coinfection with Chlamydia trachomatis and Neisseria gonorrhoeae in the United States as determined by the Aptima Trichomonas vaginalis nucleic acid amplification assay. J Clin Microbiol 2012; 50(8): 2601-8.
7. Allsworth JE, Ratner JA, Peipert JF.
Trichomoniasis and other sexually transmitted infections: results from the 2001-2004 National Health and Nutrition Examination Surveys. Sex Transm Dis 2009; 36(12): 738-44.
8. World Health Organization. WHO/PAHO informal consultation on intestinal protozoal infections: Geneva, Switzerland: WHO/CDS/
IPI; 1992.
9. Hezarjaribi HZ, Nadeali N, Fakhar M, Soosaraei M. Medicinal plants with anti-trichomonas vaginalis activity in Iran: a systematic review. Iran J Parasitol 2019; 14(1): 1-9.
10. Evans WC. Trease and evans pharmacognosy, international edition e-book. 16th ed. Philadelphia, PA: W.B. Saunders Ltd.; 2009.
11. Mehriardestani M, Aliahmadi A, Toliat T, Rahimi R. Medicinal plants and their isolated compounds showing anti-Trichomonas vaginalis-activity. Biomedicine & Pharmacotherapy 2017; 88: 885-93.
12. Budavari S, O’Neil MJ. A. Smith en PE Heckelman, “The Merck Index. Rahway NJ: Merck & Co. Inc., 1989; p. 5888.
13. Silver BJ, Guy RJ, Kaldor JM, Jamil MS, Rumbold AR. Trichomonas vaginalis as a cause of perinatal morbidity: a systematic review and meta-analysis. Sex Transm Dis 2014; 41(6): 369-76.