بررسی اثر ضد میکروبی تاتوره (Datura stramonium) و جغجغه (Prosopis farcta) بر روی سودوموناس آئروژینوزا جدا شده از بیماران
##plugins.themes.bootstrap3.article.main##
چکیده
مقدمه: پسودوموناس آئروژینوزا، یک پاتوژن مهم بیمارستانی است که مقاومت آنتی‌بیوتیکی زیادي را نشان می‌دهد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر ضد میکروبی تاتوره (Datura stramonium) و جغجغه (Prosopis farcta) بر روی سودوموناس آئروژینوزا جدا شده از بیماران شهرستان زابل بود.
شیوه مطالعه: گیاهان جغجغه و تاتوره از شهرستان زابل و ایرانشهر تهیه گردید. عصاره‌گیری، با دستگاه روتاری انجام شد. سویه‌های باکتری سودوموناس آئروژینوزا، از بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امیرالمومنین شهرستان زابل بدست آمد، در نهایت حداقل غلظت مهارکنندگی و حداقل غلظت کشندگی با روش میکرودایلوشن تعیین گردید.
یافته‌ها: کمترین غلظت مهارکنندگی عصاره‌ی جغجغه، برابر با 12/5 بود که 6 سویه‌ی باکتری در این غلظت، مهار شده‌اند؛ در حالی که بیشترین غلظت مهارکنندگی برابر با 25 بود و بیشترین غلظت کشندگی برابر با 50 بوده است. نتایج حاصل از بررسی عصاره‌ی اتانولی تاتوره برابر با 12/5 نشان داد که 2 سویه، در این غلظت مهار شده‌اند؛ در حالی که 5 سویه‌ی باکتری در هیچ غلظتی از عصاره رشد نکرده‌اند.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به دست آمده و افزایش روز‌افزون مقاومت باکتری‌ها نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های شیمیایی، پیشنهاد می‌شود با مطالعات بیشتر بر روی این گیاهان بتوان از ترکیبات ضد باکتریایی این گیاه در درمان باکتری‌ها استفاده نمود.
کلمات کلیدی: جغجغه، تاتوره، سودوموناس آئروژینوزا، حداقل غلظت مهارکنندگی، آنتی‌بیوتیک